AMSTERDAM - De (bijna) 26-jarige uit Baarle-Nassau afkomstige defence Boris Coehorst groeit op in België. Vanaf zijn tiende speelt hij ijshockey bij de Turnhout White Caps. Voor zijn komst naar de Amsterdam Tigers in 2021 stond hij acht jaar opgesteld in de jeugddivisie en het BeNe-Leagueteam van de Tilburg Trappers. September ’23 is hij verdediger bij de Berlin Eisbären. Begin dit jaar keert Coehorst terug op Amsterdams ijs en helpt hij het eredivisieteam op weg naar het kampioenschap.


‘Mijn heraansluiting bij de Tigers voelde als thuiskomen. Door de geweldige sfeer in het team, het hoge niveau en de enorme drive om eindelijk het kampioenschap te pakken, voelde ik meteen dat het een speciaal jaar was. Helaas raakte ik vlak voor de play-offs geblesseerd, waardoor ik niet verder kon spelen. Ondanks dat voelt de winst net zo groot. Ik kijk ontzettend dankbaar en trots terug op vorig seizoen.’

Coehorst ziet zijn team als een groep broers. ‘We hebben verschillende levens en persoonlijkheden. Twee dingen hebben we allemaal gemeen: liefde voor ijshockey en de wil om te winnen. Wie dat niet heeft, hoort niet bij ons thuis. We zijn een groep vrienden die samen veel tijd doorbrengen en er voor elkaar zijn. Ik heb nooit in een ander team gespeeld dat zo leuk is.’

Nieuwe dynamiek

De resultaten in de vorige maand begonnen nieuwe competitie wisselen. De Tigers verweerden zich kranig tegen het BeNe-team van Leuven, in de wedstrijd tegen de Eindhoven Kemphanen schortte het (nog) aan organisatie. ‘De krachten die ons team hebben verlaten zijn vervangen door spelers die goed matchen. Ik ben heel positief over de toekomst van deze nieuwe dynamiek. Zodra we iedereen meekrijgen in de Amsterdamse vurigheid die we vorig seizoen hadden, maakt onze club komende jaren grote stappen vooruit.’

Groeiende populariteit en meer professionaliteit

Afgelopen jaren won ijshockey aan terrein in Nederland. Meer mensen beoefenen de sport, wedstrijden worden beter bezocht. Coehorst ziet de stijgende lijn. ‘De meeste clubs doen van alles voor meer bekendheid met de sport en slagen daarin. Het zou mooi zijn als de overheid ze daarin steunt. Overal ter wereld, behalve in Nederland, wordt ijshockey gezien als de mooiste teamsport. Ik denk dat wij als spelers ambassadeurschap moeten tonen. Mensen die voor het eerst een wedstrijd kijken zijn altijd positief en beter nog, ze komen terug!’

Met veel plezier ziet Coehorst dat meer clubs in de eredivisie professioneler worden. ‘We hebben grotere namen op het ijs dan voorheen en de tribunes zijn voller. Rivaliserende teams spelen het soort mooie, veelbesproken wedstrijden waar ik als jochie van smulde en naar opkeek. Grootste concurrenten dit jaar zijn Nijmegen, Eindhoven, Zoetermeer en Leeuwarden. Maar ook Utrecht mogen we niet onderschatten.’

Vrienden, familie en fans

In het dagelijks leven werkt Coehorst voor een bouwbedrijf op Schiphol. Naast ijshockey zijn vrienden en familie het belangrijkst. ‘We hebben een fantastische band en ik probeer ze zo vaak mogelijk te zien in Brabant en België.’ Zijn overige vrije tijd brengt hij door met vrienden in Amsterdam en hobby’s als muziek, kunst en koken.

Sinds jaar en dag hebben de Tigers een schare aan fans en dat aantal groeit. ‘Zonder hen zouden hadden we niet bereikt waar we nu staan als organisatie. Blijf naar wedstrijden komen, blijf ons aanmoedigen en blijf genieten van ijshockey. En heel belangrijk: Spread the word!’