AMSTERDAM - Voordat Metje Blaak (75) in 2005 haar eerste tv-productie maakte, had ze al plannen voor een film. ‘Om daar subsidie voor te krijgen, was je zo twee jaar verder. Tegen die tijd was ik al lang klaar, dus besloot ik het op mijn eigen manier te doen.’ Haar besluit is het begin van de samenwerking met stadszender Salto.


Afgelopen decennia maakte Blaak interviews, korte reportages, videoclips en vijf (stads) soaps die ze zelf schreef, filmde en regisseerde. Haar eerste lange productie Mokumse Meiden, gaat over het wel en wee van Jordanese vrouwen. De op straat, in de tram, het café en een voormalige kledingboetiek opgenomen serie liep vier seizoenen en werd in 2009 bekroond met de Salto Awards. Het leeuwendeel van de overige vier soaps filmde ze in het december vorig jaar gesloten café-restaurant Ratatouille op de Ceintuurbaan.

Blaaks met een knipoog gebrachte verhalen zijn bedoeld om mensen een spiegel voor te houden. Ze gebruikt hiervoor ervaringen uit het dagelijks leven. ‘Mijn laatste programma de Onmogelijke Datingshow is behalve een parodie op cringe-tv een waarschuwing voor echte (malafide) datingssites en -programma’s. Dates op tv slagen bijna nooit en geven vaak ellende. Sommige programma’s laten de rauwe randjes al zien, de werkelijkheid is meestal erger. Ook bij het online daten zijn misstanden. Mensen laten zich soms verleiden tot het lenen van geld aan oplichters die ze op internet ontmoeten, of betalen steeds meer bijkomende kosten zonder dat het tot een ontmoeting komt. Later blijkt de andere persoon niet te bestaan.’

Onlangs nam Blaak afscheid van huisvriend en kunstschilder Theo Hermans. Hij overleed op Nieuwjaarsdag. In veel producties deed Hermans mee. ‘Theo is een van mijn leukste herinneringen aan 20 jaar Salto. Met veel plezier namen we scenes op waarin hij typetjes als Jacob Tiemstra van de Partij van het Klootjesvolk speelde. Blaak werkt momenteel aan een documentaire over Hermans die Salto binnenkort uitzendt.

De vrijheid die ze bij Salto heeft, spreekt haar het meest aan. ‘In principe kan ik doen wat ik wil. De keren dat ik in opdracht filmde, was ik aan beperkingen gebonden. Mooie momenten moest ik verwijderen, bijvoorbeeld omdat iemand er niet op zijn voordeligst uitzag. Dat ging ten koste van de emotie. De krenten werden uit de pap gehaald. Ik wil het leven laten zien zoals het is en vind het onbelangrijk als een programma van mij geen geld oplevert. De authenticiteit van mijn werk is het enige wat telt.’

Vrouw van Amsterdam

De ode aan Blaak in het Amsterdam Museum is een nieuw wapenfeit. De jurk die ze vroeger voor haar werk in men’s club Yab Yum droeg, heeft een plek op de expositie Vrouwen van Amsterdam -een ode. Jarenlang zette Blaak zich in voor Stichting De Rode Draad om de emancipatie, positie en rechten van prostituees te verbeteren. Daarnaast schreef Blaak 18 boeken, ook voor kinderen. ‘Het steekt mij dat die het minst verkopen. Veel mensen begrijpen niet dat ook iemand als ik leuke kinderverhalen kan schrijven. Omdat ik nooit afkom van het etiket dat mij is opgeplakt, gebruik ik het nu op een positieve en creatieve manier.’

Zie ook:
https://www.amsterdamsdagblad.nl/regio/kansloze-dates-in-de-onmogelijke-datingshow-gebaseerd-op-de-grillige-werkelijkheid

https://www.amsterdamsdagblad.nl/regio/laatste-ronde-voor-ratatouille

https://www.amsterdammuseum.nl

https://www.amsterdamsdagblad.nl/regio/trammelant-in-liefdesland-en-duistere-zaken-in-saltos-nieuwe-soap