Waarom stonden er vroeger maar enkele regeltjes in sommige geschiedenisboeken op middelbare scholen? Een tijd dat Nederlanders eerst Indië zouden terugveroveren van de Japanners en plots in ‘politionele acties’ (een ander woord voor militaire acties..)terechtkwamen? Hoe kwam het dat jonge Nederlanders, net klaar met de 2e Wereldoorlog, toch gingen vechten tegen…mensen die staatkundig ook onder Nederland vielen?
‘Revolusi’ in het Rijksmuseum in Amsterdam geeft een stukje inzicht, een tentoonstelling waar je veel leest, ziet, waar je een stukje de problematiek van ook de ‘andere’ kant hoort . Met enkele video’s met levensverhaaltjes. Waardoor je begrijpt waarom er in de vijftiger jaren een groot aantal militairen(KNIL) met hun gezin naar Nederland kwamen. Want in eigen land waren ze niet meer gewenst…
Maar de tentoonstelling laat ook pijnlijke stukjes geschiedenis zien, wat er gebeurde als je het niet eens was met het Nederlandse regime als inwoner. Of de armoede, of de vindingrijkheid(de bijzondere baby-kleertjes van Merapi Obermayer) die mensen kunnen hebben.
Wat een pijn en wat een problematiek zie je voorbijtrekken en dan is dit een tentoonstelling die slechts een stukje inzicht geeft. Meer dan 100.000 Indonesiers kwamen om en ook ruim 6.000 Nederlandse soldaten. Op 27 december 1949 werd de soevereiniteit over vrijwel de gehele archipel overdragen aan Indonesië. Blijdschap voor velen!
Maar ook weggaan van o.a. de bewoners van Nederlands/Indische afkomst en de KNIL-militairen, van de plek waar men eigelijk wilde blijven en verder moest gaan met een nieuw leven in het koude moederland, Nederland… Met vaak een koffer met hele nare herinneringen. Die aan de Japanners, daarna de nieuwe machthebbers, als de onderdrukking door de Nederlanders daarvoor. Om nog niet te spreken hoe in Nederland deze groep Nederlanders werd ontvangen.. ‘Laat het rusten..’ zeiden vele mensen tegen elkaar, maar kon men dit wel een plekje geven als mens? Waarom werd alles ‘stilgezwegen’?
Ook het boek ‘Revolusi’ van David van Reybrouck dat uit is gekomen, laat veel zien en lezen. Geeft een inzicht. Zo’n vijf jaar lang werkte Van Reybrouck aan zijn monumentale Revolusi. Meer dan tweehonderd mensen werden geïnterviewd, de laatste nog levende getuigen van de onafhankelijkheidsstrijd. Hij vond zijn verhalen in Indonesische rusthuizen, Japanse miljoenensteden en op verafgelegen eilanden. Ook in Nederland ontdekte hij weer nieuwe verhalen. Een aanrader