AMSTELVEEN - De nieuwjaarsreceptie werd ook dit jaar weer druk bezocht. Burgemeester Bas Eenhoorn hield een nieuwjaarstoespraak en wenste iedereen een heel gelukkig 2019. Mede namens het gemeentebestuur. Lees hier de tekst van zijn toespraak:
‘Dames en heren, iedereen een hartelijk welkom: alle Amstelveners, alle gasten, alle bestuurders van de buurgemeenten, alle andere hoogwaardigheidsbekleders. A special welcome to the vice-ambassador of India and of course the ambassador of Japan and his wife, Mr and Mrs Inomata. De burgemeester vervolgde zijn verhaal in het Engels. Hij vertelde dat het best een afstand is tussen Den Haag en Amstelveen en dat de ambassadeur dus best inwoner van Amstelveen mag worden. Ook memoreerde hij de gezamenlijke belangen en zei tegen de ambassadeur dat de Japanse gemeenschap is verslagen door de Indiase gemeenschap die nu met 6000 mensen in Amstelveen wonen. Na nog wat heen en weer gepraat, ging de burgemeester weer over in het Nederlands.

‘Deze rede dames en heren, gaat niet over het laatste rapport van de commissie Remkes. Bijna elke burgemeester spreekt daarover, omdat het een heel veilig en mooi onderwerp is. We kunnen er lekker over debatteren en vervolgens verandert er dan toch niet zo veel. Ik ben van mening dat dat ook anders kan. Want wij, de volksvertegenwoordigers in onze raad, de mensen die zich bemoeien met de politiek, de mensen die hier werken, alle hulpverleners, richten ons al op de burgers. Wij zijn al in de wijken, in de buurten en op de straat bij de mensen en dat is het allerbelangrijkste. Zo hebben wij bijvoorbeeld inwoners via loting uitgenodigd om te praten over veiligheid in de stad. En wat zij hebben gezegd, willen we ook heel duidelijk meenemen in het nieuwe beleid. We willen luisteren naar onze inwoners.

Naast alle observaties en opinies, die het nieuwe jaar 2019 raken, plaats ik een bijzondere tegenstelling: de huidige trend “: nostalgie” tegenover “ waardering van het verleden, van ons erfgoed”. Nostalgie, u weet het wel ‘Make America great again‘ van Trump. Dat is nostalgie, vroeger was het dus allemaal beter.

Ik neem u kort mee naar het verleden. In het begin van de 19de eeuw heeft één van mijn voorouders een kroniek had geschreven: de Kronyk van Vermaat. Vermaat kwam van de Zuid-Hollandse eilanden en was boer. Vlak na 1815 schreef hij dat het heel slecht ging. Er was veel regen, storm, oogsten mislukten; er waren veeziekten en hij dacht waar gaat dit naar toe? Wij weten nu wat er toen was gebeurd, namelijk dat er een enorme vulkaanuitbarsting van de Tambora, op Sumbawa was geweest. De grootste die wij in de menselijke geschiedenis kennen, met enorme wereldwijde gevolgen voor het klimaat tot op de Zuid-Hollandse eilanden toe.

Toen onwetend en niet in staat tijdig te reageren, maar nu weten wij dat we er wat aan kunnen doen. Wij weten nu veel meer dan vroeger en zijn in staat om snel te communiceren. Wij hebben de kennis en ons reactievermogen is groot. Daarom is het vrij misplaatst om elke keer maar te denken dat het vroeger goed en beter was. Als je het over vroeger hebt, leer er dan wat van. Kijk dan naar wat we eraan hebben gehad. Dat is lastig want veel mensen gedragen zich zo’n beetje als in het gedicht van Dick Hillenius:

Strand heeft geen geheugen
kent vloed niet die het overvalt
schrik, weelde om de nieuwe dieren
kort wennen, vergeten dat het anders was
dan schrik, pijn om de terugkeer
naar vroegere verlatenheid
vermoeden dat de eeuwigheid zo is
tot golven van verovering
volstrekt opnieuw.

Iedere keer dacht men weer dat het strand nieuw was, maar dat is niet zo. Wij weten wel beter. Wij weten dat het al eerder was en dat we er wat mee moeten doen. Mensen die leven met nostalgie, die leven niet met ‘wij hebben er van geleerd‘. Nee, die willen alleen maar terug.Daarom is het goed dat wij in Amstelveen veel meer doen aan erfgoed, dat wij de les hebben geleerd uit het verleden om het in Amstelveen beter te maken. Als onverbeterlijke vooruitgangsoptimist leer ik liever van het verleden. Positiever is het dus om het te hebben over Erfgoed.

We steken er wat van op en willen onze kennis uit het verleden onthouden. Met respect - niet 'again' of opnieuw, maar gericht op de toekomst met het verleden in de rug. En dan blijkt Amstelveen een zelfbewuste stad te zijn. Anders dan Amsterdam gisteren door de burgemeester aldaar werd gekenschetst als de stad van de hoop. Wat ook heel mooi is.

Wij zijn de stad van de zelfbewuste burgers. Wij weten wat we willen en zijn trots op wat we hebben bereikt: een internationale stad, 'the most Japanese and nowadays also Indian city.' Dat kan alleen door niet alleen in je eigen identiteit, wat dat ook is, te blijven hangen, maar je voor andere opinies open te stellen. Met z’n allen hebben we gebouwd aan onze stad, de laatste 50 jaar. Dan zijn we niet een stad van hoop, maar een stad van zelfbewustzijn, zelfverzekerdheid en met een internationaal karakter. Dat is zo omdat we ons openstellen voor opinies van anderen. Wij zijn in staat om het debat aan te gaan, het is mooi dat dat hier in de politiek gebeurt. Ik heb wel eens gezegd dat dit de mooiste gemeente is die ik heb mogen dienen. Bijvoorbeeld als je kijkt naar het debat, ook al mag het nog best wat feller. Maar de wijze waarop wij het doen, is goed en met respect naar elkaar.

Nostalgie is vaak mening tegenover mening; luisteren naar elkaar, niet kijken hoe goed het vroeger was. Wij weten inmiddels beter, wij doen het anders en als we het niet anders doen, luister dan naar dit korte gedichtje van Jana Beranová

Als niemand
luistert naar niemand
vallen er doden
in plaats van woorden.

Dat is een oproep aan u allen. Houd Amstelveen zoals het is, die open internationale zelfbewuste stad met inwoners die naar elkaar luisteren en niet de middelvinger naar elkaar opsteken. Niet meegaan met die expliciete in het verleden gewortelde opinies, maar een open blik op de toekomst.

Ik wens u allemaal, ook namens alle wethouders en onze volksvertegenwoordigers in de raad, een groots 2019 toe. Dat geldt ook voor al diegenen die in de stad aan het werk zijn, die er wonen, en degenen die voor hen klaar staan. En onze hulpverleners moeten we de ruimte geven hun werk te doen. Het is niet acceptabel dat er agressief naar hen wordt gehandeld. Ik ben blij dat wij een stad zijn waar dit nauwelijks gebeurt. Ik wens iedereen een Happy New Year.’