AMSTERDAM - Met een groot feest nam Dia Roozemond afscheid van haar café Saarein. Na 25 intensieve jaren ging de eigenaresse onlangs met pensioen. Maar het oudste vrouwencafé aan de Elandsstraat blijft behouden voor de queer community, de buurt en de stad. Door een geslaagde crowdfunding kunnen 2 jonge barvrouwen de bruine kroeg overnemen.

In 1999 nam Roozemond het café over van een vrouwencollectief. “Toen kwamen er alleen maar vrouwen. Geen enkele man kwam hier binnen. Behalve de jongen die op vrijdagavond de weekendeditie van de Volkskrant verkocht. Ik heb de boel opengegooid. De afgelopen 25 jaar is het een gemengd queer- en vrouwencafé geworden.”

‘Allemaal lesbisch wat hier zit’

“Natuurlijk kregen we in het begin bezoek van mannen. Logisch ook. Jongens uit de buurt die nieuwsgierig waren. Maar dan zei ik bij het derde rondje: ‘Jongens, het is zaterdag. Ik neem aan dat je wilt scoren, maar dat wordt niks hier. Het is allemaal lesbisch wat hier zit.’ Verder niets aan de hand. Maar er kwamen ook glurende oudere mannen. Pottenkijkers, noemden wij ze. Dan vroeg ik beleefd of ze een andere tent wilden uitzoeken. De meiden voelden zich bekeken en vonden dat niet prettig.”

‘Iedereen respecteert elkaar’

“Als queer café moet je ervoor zorgen dat de bezoekers zich op hun gemak en veilig voelen. We zijn een bruine kroeg: er is geen keiharde muziek, zodat we lekker kunnen kletsen. Het is altijd heel prettig en gemoedelijk. Iedereen respecteert elkaar en gaat normaal met elkaar om. Het is een heel open en toegankelijk café dat toevallig queer is. Lesbisch, homo en er is nog meer. Ik snap niet waar mensen zich zo druk om maken. Wat maakt jou dat uit. Het maakt mij ook niet uit of je vegetariër bent. Het gaat erom hoe je bent als mens.”

Buurtbewoners

“Buurtbewoners komen hier ook. Even een kopje koffie drinken of op het terrasje zitten. Vragen of we een vermiste kat hebben gezien of verloren sleutels hebben gevonden. We hebben echt een functie in de buurt. En ik ben blij met de buurt en de bewoners. Ook al zitten er soms mensen tussen… We hebben best wel last gehad van 1 buurtbewoner, die erg tegen een queer café was. Die klaagde veel bij de gemeente, ook als de zaak dicht was. Al die klachten werden wel geregistreerd, maar niet altijd gecontroleerd. En ik moest bewijzen dat de klachten niet klopten. Als ondernemer krijg je dan weinig steun vanuit de gemeente, ook al zijn de klachten totaal onterecht.”

Het is mooi geweest

“Naarmate ik ouder word, merk ik dat bepaalde dingen me zwaarder vallen. Ik word 67. Na 47 intensieve jaren in de horeca is het mooi geweest. Het zijn lange dagen. Overdag schoonmaken, inkopen en klusjes doen, en ’s avonds achter de bar… Ik vind het genoeg zo, en mijn knieën ook. Er verandert verder niks. Ja, ik sta niet meer boven op de ladder de ramen te lappen. En gezellige praatjes te maken met buurtgenoten. Gelukkig kon ik zelf bepalen wanneer ik stop. De meiden die de tent overnemen, hebben jaren in het café gewerkt en zijn vol enthousiasme. Ik hoop dat ze hier nog 100 jaar zitten.”