WIJK BIJ DUURSTEDE - Auteur Ronald van der Pol heeft inmiddels vijf boeken op zijn naam staan. Vier daarvan, te weten ‘Het groene huis’ (2010/2021), ‘De witte generaal’ (2014), ‘De blauwe sleutel’ (2018) en het onlangs verschenen ‘Het rode dossier’, maken deel uit van de reeks rondom het rechercheursduo Gerard van Dongen en Frank van der Linden.


De boeken van deze –nog relatief onbekende- auteur zijn van verrassend hoog niveau. Hoe kan het dat iemand die zó goed schrijft, nog geen gevierd auteur is? Enfin, ik wil meer weten van de man achter deze geweldige thrillers en, nadat hij mijn verzoek om een interview heeft gehonoreerd, reis ik af naar Wijk bij Duurstede, zijn woonplaats. We hebben rond lunchtijd afgesproken bij De Graanschuur aan de Dijkstraat. Een bijzondere, historische locatie onder de bekende molen van Wijk bij Duurstede. Bijzonder ook om de sociale boodschap van dit ethablishement aangezien de gerechten deels worden bereid door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.

Wanneer we onze bestelling hebben opgegeven, stel ik Ronald mijn eerste vraag, de vraag die mij op de lippen brandt, namelijk hoe het toch mogelijk is dat een zó begenadigd schrijver nog geen grote bekendheid geniet.

Ronald antwoordt: “Ik weet het eerlijk gezegd ook niet. Je hebt nu eenmaal een uitgever nodig die bereid is je te promoten. Ik heb mijn manuscripten aan diverse uitgevers aangeboden, maar van de meesten hoor je nooit meer iets. Ik denk dat ik een goede kruiwagen mis. Die zoektocht gaat op een gegeven moment meer energie kosten dan dat het oplevert. Ik heb me er dus min of meer bij neergelegd. Ik merk dat ik er op dit moment al meer uithaal nu ik zelf de regie heb, maar om het grote publiek te bereiken heb ik natuurlijk meer nodig. Ik heb er inmiddels al best veel geld in gestopt maar dat heeft helaas wel zijn grenzen. En ja, dat is natuurlijk wel jammer. Dat je mij een begenadigd schrijver vindt, beschouw ik als een groot compliment. Dank daarvoor. Ieder compliment of blijk van waardering beschouw ik als een cadeautje.”

Ronald, je bent werkzaam in de financiele sector. Een bedrijfstak die, voor een leek als ik op dat gebied, haaks staat op hetgeen er nodig is aan creativiteit om een boek te schrijven. Hoe zie jij dat zelf?
“Hoe gek het ook klinkt, creativiteit is juist heel waardevol in een sector die aan heel veel veranderingen onderhevig is. Ik kan dus in mijn werk zeker veel van mijn creativiteit kwijt. Maar, heel eerlijk, het is natuurlijk ook wel fijn om naast je werk iets geheel anders te doen. De een gaat hardlopen, vissen of klaverjasen, de ander stopt zijn creativiteit in het creeeren van verhalen. Ik ben overigen wel te vinden in de sportschool hoor, maar in mijn hoofd gebeuren hele andere dingen. Vanaf mijn jeugd heb ik altijd veel getekend en geschilderd. Aanvankelijk zou ik dan ook naar de kunstacademie gaan. Ik heb echter voor een andere weg gekozen maar daarmee mijn creativiteit niet overboord gegooid. Ik ben blijven schilderen totdat ik op het idee kwam om thrillers te gaan schrijven. Dat doe ik dus nog maar relatief kort (vanaf 2008). Aan schilderen kom ik momenteel niet toe maar ik sluit niet uit dat ik ook dat op enig moment weer oppak.”

Ronald bracht in 2012, in eigen beheer het kinderboek ‘Eric en het land van duizend wensen’ uit. Dit boek vertelt het verhaal van een negenjarig jongetje dat kanker heeft. Ik vraag Ronald wat zijn motivatie was om dit boek te schrijven. Het is zó anders dan zijn thrillers.

“In mijn eerste boek ‘Het Groene Huis’, introduceerde ik Gerard van Dongen. Gerard heeft een ding met mij gemeen en dat is zijn voorliefde voor progressieve rock. Dat was de rockband PBII uit Den Haag niet ontgaan. Zij waren een nieuw project aan het voorbereiden rondom het thema kinderkanker en wilden een CD uitbrengen en die als rockopera in het theater uitvoeren, compleet met rockband, orkest en acteurs. Ze benaderden mij om het boek, dat daarbij als basis zou dienen, te schrijven. De opbrengsten zouden ten goede komen aan stichting KiKa.

Toen ik de eerste demo’s van de muziek hoorde was ik behoorlijk onder de indruk. Vervolgens ben ik met een kinderoncoloog gaan praten en kwam ik tot de conclusie dat ik dit gewoon moest doen. Dat bleek overigens wel iets heel anders dan het schrijven van een thriller. Bovendien ging het om een zwaar onderwerp. Maar, mijn boek kwam als rockopera ‘1000Wishes’ op de planken met medewerking van het Hofstad Jeugd Orkest en o.a. acteur Frits Lambrechts. Het was een heel mooie en bijzondere ervaring. Toen mijn werkgever destijds besloot om hoofdsponsor te worden was dat een extra stimulans om er iets moois van te maken. Ik ben er nog steeds zeer trots op.”

Al jouw thrillers hebben een titel meegekregen waar een kleur in voorkomt. Kan je uitleggen waarom dat zo is en of dat een vooropgezet plan was?
“Het was zeker geen vooropgezet plan. Ik wilde een thriller schrijven en ‘Het Groene Huis’ werd een logische titel. Ik had toen zelfs nog niet bedacht dat het een reeks zou worden, maar toen ik nieuwe ideeën kreeg voor een volgende thriller werd al snel duidelijk dat ik die vanuit dezelfde personages ging opzetten. Gaandeweg kwam ik op het idee om de kleur in de titel te houden en ben daar vervolgens mee doorgegaan. Je ziet dat wel vaker in een reeks. Het kan bijdragen aan een stuk herkenbaarheid.”

‘Het groene huis’ heb je op enig moment herschreven. Waarom?
“Mijn eerste boek bevatte de onvermijdelijke beginnersfouten. Toen de betrokken uitgever failliet ging was het boek niet meer verkrijgbaar. Lezers, die inmiddels de smaak te pakken hadden door mijn volgende boeken, waren nieuwsgierig naar het eerste deel. Daarom heb ik besloten het deels te herschrijven zonder overigens de charme van zo’n eerste boek teniet te doen. Het is niet erg dat mensen merken dat je je ontwikkelt als schrijver, maar ernstige fouten moesten eruit en ik deed wat aanpassingen in de stijl.”

Wil je iets vertellen over jouw thuissituatie?
“Ik ben al 37 jaar gelukkig getrouwd met Ans. Zij werkt in de zorg. We hebben 2 kinderen, zoon Tim (32) en dochter Eline (28). Tim werkt ook in de financiële sector, is getrouwd en heeft 2 schatten van kinderen (zoontje van 2 en dochtertje van 2 maanden). Ik had niet kunnen vermoeden dat ik het zo leuk zou vinden om opa te zijn. Eline woont samen en werkt in de TV- en filmwereld als stylist/rekwisiteur. Zij is enorm creatief en heeft dat hopelijk van mij haha. Ik ben heel trots op mijn kinderen en we hebben een goede band. We zijn eind jaren tachtig verhuisd vanuit Driebergen naar Wijk bij Duurstede. Een leuk en gezellig stadje waar we niet zo gauw meer weg zullen gaan. Het ligt heel centraal waardoor alles goed bereikbaar is.”

Waar en wanneer schrijf je het liefst?
“Ik ben aangewezen op de vrije avonden en weekenden. Maar er is meer dan schrijven alleen en dus ben ik er niet continu mee bezig. Gemiddeld doe ik 4 jaar over een boek. Mijn meest recente boek vormt daar een uitzondering op, daar deed ik slechts 3 jaar over, maar dat heb ik te danken aan de lockdown. Als je dan toch niets anders kunt doen, kun je maar beter gaan schrijven. Ik werk vanuit mijn werkkamer maar ik zit ook net zo lief aan de keukentafel met mijn laptop. En natuurlijk schrijf ik het liefst als ik overloop van inspiratie, Er zijn echter ook tijden dat ik even niet schrijf vanwege het gebrek aan inspiratie of wanneer ik met onderzoek bezig ben.”

In welke setting kreeg je de meeste/beste ideeën voor je boek?
“Moeilijke vraag. Ik krijg echt spontaan ideeën, ze ploppen als het ware op. Als ik het idee interessant genoeg vind, ga ik er verder over fantaseren en ontstaat er een basis. Het kan ook iets zijn dat ik oppik van tv (het journaal) of de krant. Ik denk dat je ook veel onbewust opslaat in je brein dat er bij mij dan onverwacht uitkomt. Met een start en een ejnde in het achterhoofd probeer ik het verhaal te vertellen en dan komen er altijd weer nieuwe ideeën.”

Is er een volgend boek in wording?
“Ik wil eerst nog even genieten van ‘Het Rode Dossier’, maar ik heb al wel wat basis ideeën voor een nieuw verhaal. Ik wacht echter nog even met schrijven. Bovendien gaat er veel tijd zitten in het aan de man brengen van een boek.”

Ik ben door mijn vragen heen. Vragen die Ronald heerlijk open heeft beantwoord en daar dank ik hem heel hartelijk voor!

De boeken van Ronald van der Pol

Benieuwd geworden naar de boeken van Ronald van der Pol? We zetten ze nog graag even voor u op een rij.

Het rode dossier |2021 | ISBN 9789090342108 | Paperback | 433 pagina’s

De blauwe sleutel | 2018 | ISBN 9789463650670 |Paperback |396 pagina’s

De witte generaal | 2014 | ISBN 9789089546975 | Paperback |484 pagina’s

Het groene huis | 2021 (heruitgave uit 2010) | ISBN 9789090346250 | Paperback |356 pagina’s.

Eric en het land van duizend wensen | 2012 | ISNB 9789090270920 | Hardcover | 212 pagina’s


Meer weten over Ronald van der Pol? Kijk dan op https://ronaldvanderpol.nl