AMSTERDAM - Het Stedelijk Museum Amsterdam laat op basis van de eigen collectie in Hybride sculptuur zien hoezeer de beeldhouwkunst veranderd is sinds 1990. De tentoonstelling zal uit drieëntwintig veelal monumentale werken bestaan van negentien kunstenaars. De titel Hybride sculptuur verwijst naar het feit dat bijna geen van de werken eruit ziet als een beeldhouwwerk in de klassieke zin: de kunstenaars werken op het snijvlak van sculptuur en schilderkunst, performance, videokunst en design. Een aantal van de werken is nog niet eerder getoond in het Stedelijk.

De kunstenaars in Hybride sculptuur streven niet naar een ‘pure’ beeldhouwkunst die alleen gericht is op de klassieke eigenschappen van de sculptuur, zoals volume en ruimte. Zij zoeken juist de vermenging met andere media op en eigenen zich onder andere voorwerpen toe uit de popcultuur en het alledaagse leven en transformeren die door ze te veranderen in maat, kleur of materiaal.

Zo bestaat de Suicide Machine (2003) van Marc Bijl uit een motor met de tekst ‘Ready to Crash and Burn’, is het werk van Cerith Wyn Evans een in witte neon uitgevoerde tekst, dat van John Knight een installatie met porseleinen borden en is het werk van Dorothy Akpene Amenuke een wandvullend textiel werk. De installatie van Jimmy Robert bevat overblijfselen van een eerder uitgevoerde performance, met onder meer een negentiende-eeuws met bladgoud bedekt kamerscherm dat fungeerde als decor, podium en scheidingswand, en spiegels die door de kunstenaar tijdens de performance werden gedragen. In Abroath Smokie (2016) creëert Magali Reus met stof- en leerverwerkingsmaterialen sculpturale vormen die weliswaar niet direct verwijzen naar bestaande objecten, maar toch associaties oproepen met zadels, motoren en dekens. Ook het zeer hybride oeuvre van Tobias Rehberger is een samensmelting van sculptuur en design. De serie Schauspieler van Isa Genzken bestaat uit extravagant geklede etalagepoppen in theatrale poses en setting. Deze door haar genoemde ‘urban cowboys’ en ‘aliens’ lijken personages uit een futuristische film te zijn. Genzken putte voor deze serie uit haar eigen garderobe en verkent met de ‘Schauspieler’ zowel de limieten van het zelfportret en de grens tussen privé identiteit en publiek imago.

Leontine Coelewij, conservator hedendaagse kunst en samensteller van de tentoonstelling: “Wat deze aankopen en schenkingen van de afgelopen dertig jaar laten zien, is dat hedendaagse kunstenaars de beeldhouwkunst met een enorme vrijheid tegemoet treden en voortdurend de grenzen van het medium aftasten en oprekken. Zij hebben het domein van de beeldhouwkunst ingrijpend veranderd, en we zijn er trots op dat we dit gebaseerd op onze eigen collectie kunnen laten zien”

Hybride sculptuur bevat werk van:

Dorothy Akpene Amenuke (GH, 1968)
Marc Bijl (NL, 1970)
Rob Birza (NL, 1962)
Rosella Biscotti (IT, 1978)
Cosima von Bonin (KE, 1962)
Kerstin Brätsch (DE, 1979)
Keith Edmier (US, 1957)
Isa Genzken (DE, 1948)
Rachel Harrison (US, 1966)
Thomas Hirschhorn (CH, 1957)
John Knight (US, 1945)
Jeff Koons (US, 1955)
Louise Lawler (US, 1947)
Helen Marten (GB, 1985)
Tobias Rehberger (DE, 1966)
Magali Reus (NL, 1981)
Jimmy Robert (FR, 1975)
Jessica Stockholder (US, 1959)
Cerith Wyn Evans (GB, 1958)

Audiotour
Na de opening van de tentoonstelling zal er een audiotour uitgebracht worden, waarin Stedelijk-conservator hedendaagse kunst Leontine Coelewij de bezoeker rondleidt door de tentoonstelling. De audiotour is gratis, en zal beschikbaar zijn in het Nederlands en Engels.

Rondleidingen door Hybride sculptuur
Op aanvraag worden er rondleidingen verzorgd, in het Nederlands en Engels. De rondleidingen duren een uur, kosten € 90 (NL) en € 100 (ENG) en zijn binnenkort te boeken via de website

Voor meer informatie over de rondleidingen vindt u deze site.

STEDELIJK TURNS
Deze tentoonstelling maakt deel uit van het STEDELIJK TURNS-programma, waarin de collectie van het museum het uitgangspunt is en op een andere manier wordt benaderd en geïnterpreteerd.